അവസാനം നിന്നെ കൊല്ലാന്‍ തീരുമാനിച്ചു വേഴാമ്പലേ.......

ഒരു അപശകുനമാണ്‌ നീ. എല്ലാവരും നിന്നെ വിട്ടു പോയിട്ടും നീ കാത്തിരിക്കുന്നത് വിഡ്ഢിത്തം ആണ്.

വിഡ്ഢികളെ എനിക്കിഷ്ടമല്ല.നിനക്ക് ഞാന്‍ പലതവണ അവസരങ്ങള്‍ തന്നിട്ടും ജയിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല..

നിന്ടെ സമയം കഴിഞ്ഞു..അതുകൊണ്ടു നീ പോയി അവസാന അത്താഴം കഴിച്ചു വരിക.......

തൂലിക തുമ്പിലെ മഷിയുണങ്ങി .............

മുളംതണ്ടിലെ ഗാനം നിലച്ചു ................

നിനക്കായി കരുതിവെച്ച പ്രണയം..........

എരിഞ്ഞടങ്ങി........................................

          

                ഇനിയും നിലക്കാത്ത ഹൃധയമിടിപ്പ് മാത്രം

               ഇനിയും മങ്ങാത്ത കണ്ണിലെ പ്രതീക്ഷ മാത്രം  

                ഞാന്‍ നിനക്കേകുന്നു ....................................  

ഭ്രാന്ത്‌

നിന്നോടുള്ള പ്രണയം മാനസികരോഗമയിരുന്നുവോ.......
അങ്ങനെ ആയിരുന്നുവെന്നാണ് ആ  ഭിഷ്ഗരെന്‍ പറയുന്നത്.
നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍  മിദ്യകളായിരുന്നുവോ..
നീ ജീവിച്ചതും എന്നെ പ്രണയിച്ചതും എന്ടെ സങ്കല്പത്തില്‍
ആയിരുന്നുവോ .....................................................
എന്നാല്‍ ആ രോഗം മാറാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു

        

മഴകുതിര്‍ത്ത മാനത് മാരിവില്ല് വന്നു
മഴ നനഞ്ഞു നീ എന്ടെ കാതിലെന്‍തു ചൊല്ലി
കളി പറഞ്ഞ നേരത്ത് മിഴിയിതളുകള്‍ ചിമ്മി
കവിളത്തുകണ്ടല്ലോ  ചെന്താമര ചോപ്പ്

        കാറ്റടിച്ചപ്പോള്‍ കന്നി മാന്പഴം വീണപ്പോള്‍
        പെറുക്കി തന്നില്ലേ ...ഓടികൊണ്ട് തന്നില്ലേ
        കൊന്ന പൂത്തപ്പോള്‍ കണികൊന്ന പൂത്തപ്പോള്‍
        പറിച്ചു തന്നില്ലേ കേറി..പറിച്ചു തന്നില്ലേ
                                                            (മഴ................)
മാനത്ത് അമ്പിളി വന്നപ്പോള്‍ ചുറ്റും മഞ്ഞണിഞപ്പോള്‍
നോക്കി നോക്കി  കിടന്നു നമ്മള്‍ ഉറങ്ങി പോയില്ലേ

വാകപൂത്തപ്പോള്‍  വെയില്‍  ചൂട് കനത്തപ്പോള്‍

മാഞ്ഞുപോയില്ലേ  നീ  മറഞ്ഞു പോയില്ലേ ........

                                                            (മഴ ..................)

 

കവി

നഷ്ട ബോധത്തില്‍ നിന്നാണ് കവിത ഉണ്ടാകുന്നതു എന്നോര്‍ത്ത്
അയാള്‍ പ്രണയിച്ചു ..........
ബുദ്ധിജീവി ആകാനായി അയാള്‍ താടിയും മുടിയും നീട്ടി വളര്‍ത്തി 
തെരുവില്‍ അലഞ്ഞു ......
ലഹരിയില്‍ നിന്നാണ് ഭാവന ജനിക്കുന്നത് എന്നറിഞ്ഞു  അയാള്‍
ചരസും മദ്യവും സേവിച്ചു ......
മരണത്തില്‍ നിന്നാണ് പ്രശസ്തി ഉണ്ടാകുന്നതു എന്നറിഞ്ഞു അയാള്‍
 ആത്‌ഹത്യ ചെയ്തു .......

പണക്കാരന്‍

തെറ്റുകളില്‍ നിന്നും  തെറ്റുകളിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സഞ്ചാരിയാണ് ഞാന്‍ ...അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും എന്ടെ കയ്യില്‍ പറ്റിയ ചോരയുടെ രൂക്ഷഗന്ധം എന്ടെ മസ്തിഷ്കത്തെ മരവിപ്പിക്കുന്നു ........ജീവിതത്തിന്ടെ  പാതിയില്‍ കൈവിട്ടുപോയ പൂങ്കുയില്‍  നെഞ്ചുപൊട്ടി  പാടിയ  പാട്ടിന്ടെ  ........ഈണം പോലും മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു....പൂത്തുമ്പിയും വെള്ളാരം കല്ലുകളും എനിക്ക് തിരിച്ചു തരുമോ?....ഒരു ദിവസമെങ്കിലും എനിക്കെന്നെ ഒന്ന് കാണുവാന്‍ വേണ്ടിയാണ്‌...........................പണക്കാരന്‍

ഇരുണ്ട സായാഹ്നത്തില്‍ മേഘങ്ങള്കിടയിലൂടെ  പറന്നുവന്ന മാലാഖയാണ് നീ
നിന്ടെ മൊഴിയിലെ തേന്‍ എന്ടെ മൌനത്തെ രാഗങ്ങളാക്കി
നിന്ടെ മിഴിയുടെ ചാരുത എന്ടെ തൂലിക തുമ്പിലെ കവിതകളായി
സ്വപ്നങ്ങളും യാഥാര്‍ത്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ദൂരം വളരെ ഏറിയത് കൊണ്ടാവാം
നീയും ഞാനും തമ്മില്‍ അറിയാതിരുന്നത് .........................................
എനിക്ക് നിന്നിലേക്കുള്ള ദൂരം ഇനിയും എത്ര ജന്മങ്ങളാകുന്നു
പ്രിയേ  ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്